Andrea Lundgren wordt geprezen om haar schrijfstijl. Volgens de Zweedse pers is dit boek werkelijk een wonder. Er wordt gesproken over poëtische taal. Het maakt me nieuwsgierig. Het klinkt alsof het boek eenzelfde soort schrijfstijl heeft als de Deense schrijver Jens Christian Grøndahl. Ik ben benieuwd of dat klopt.
Het onderwerp van het boek is nogal heftig, het gaat over die donkere wereld binnen in jezelf. Het boek vertelt het verhaal van Mela die opgroeide bij een moeder die haar eigen problemen had. Het bos is haar toevluchtsoord, daar beleeft ze allerlei avonturen. Mela neemt heel scherp waar, voelt dingen aan en ziet soms dingen die er niet zijn. Eenmaal volwassen keert ze terug naar haar de wereld van haar jeugd, de plek waar ze opgroeide.
Het is geen makkelijk boek. Je krijgt er geen vat op. Het beste is je mee te laten nemen door het boek en je te laten leiden van heden naar verleden en weer terug. Je daalt af in de donkere ziel van Mela. Je leert haar angsten kennen, haar vragen en haar anders zijn. Je wordt er somber van aan de ene kant, maar aan de andere kant is het zo mooi. Andrea Lundgren gebruikt prachtige zinnen en stukken tekst, zoals deze:
“Maar goed, dat weet ik niet, wat is Goed? Ik kan wel zeggen dat het Beter gaat maar Goed is waarschijnlijk toch een leugen. Ik vraag me af hoe anderen zich voelen. Hoeveel gedachten ze hebben. En of ze zich dat ook weleens afvragen, of dat hun gedachten gewoon één voor één langsdrijven zonder hen te kwetsen, als een reeks weldadige wolken, een lauwwarme mist van verwarring en impulsen.”
De verschillende lijnen van het boek lopen door elkaar heen, waardoor je soms te veel nadenkt of je nu in het heden bent of toch in het verleden. Wanneer je die controle los kan laten, word je meegenomen in het verhaal en is het genieten. Heden en verleden zijn losse stukken die samen het verhaal van Mela vormen. Andrea Lundgren speelt met taal en met de lay-out om die stukken te benadrukken. Ik heb dan ook bewondering voor Eline Jongsma die dit boek vertaald heeft. Haar naam prijkt onderaan op de kaft van het boek, die plek heeft ze ook echt verdiend.
Ik vond de pagina’s met die speciale lay-out niet zo mooi. Ik wilde graag weten of dat door de Nederlandse woorden kwam. Ik heb daarom het Zweedse e-book geleend en gekeken naar die pagina’s met een speciale layout. Ik moet eerlijk zeggen dat het Zweeds net iets mooier is. De woorden dalen af, rijzen op en blijven hangen. Het is natuurlijk ook lastig om dit goed te krijgen. De meeste lezers zullen het overigens niet merken.
Het is echt een prachtig indringend boek zonder een echt duidelijke structuur, maar wel met een duidelijk eigen stijl. De ondergrondse zon laat je net zo depressief en machteloos voelen als Mela. De filosofische stijl van Jens Christian Grøndahl vind je terug, maar is hier meer poëtisch. Ik geef 4,5 sterren voor dit bijzondere boek.
Wilma
Boekencast
Genre: literaire roman
Uitgever: Uitgeverij Oevers
ISBN: 9789493290648
Uitvoering: paperback
Aantal pagina’s: 272 pagina’s
Uitgave: januari 2024
Dank aan Uitgeverij Oevers voor dit recensie-exemplaar dat ik heb ontvangen in ruil voor deze eerlijke recensie.
