Dörthe Hansen is auteur, journaliste en taalwetenschapper. Taalwetenschappers zijn bedreven in hun taal en ook Dörthe Hansen weet die taal geweldig goed te gebruiken in dit boek. Daarbij wil ik ook de vertaler van dit boek complimenteren, het is namelijk niet makkelijk om diezelfde emotie en kracht in het vertaalde boek te leggen. Naar zee is de derde roman van Dörthe Hansen. In Duitsland was men verliefd op dit boek en stond het daarom direct na het uitkomen gelijk op nummer 1 in de bestsellerlijst van Der Spiegel. Nu is Nederland aan de beurt. Zal deze roman net als haar debuutroman Middaguur weer zo goed ontvangen worden?
Het verhaal is eigenlijk heel eenvoudig. Het verhaal gaat over het leven van de familie Sander op een Duits Waddeneiland. Vader Jesper, moeder Hanne en de drie bijzondere kinderen Ryckmer, Henrik en Esra. Ryckmer, die na een heftige zeereis zijn baan heeft opgezegd, Henrik de kunstenaar en Esra de verzorgster van de bejaarde zeevaarders en weduwen in het verpleeghuis. Je leert het eiland en haar bewoners kennen en begint te begrijpen dat toeristen niet alleen een zegen zijn voor het eiland.
“Nog een paar decennia, dan zal alles verdwenen zijn. De zeespiegels stijgen en de stormen worden zwaarder. Geen golfbreker zal de Noordzee-eilanden redden en geen klimaatdijk omdat ze niet voor de eeuwigheid gemaakt zijn.
En mocht de zee toch meer tijd nodig hebben, zullen bus toeristen, weekendvierders, kapiteinshuiskopers ervoor zorgen dat de mensen van de eilanden ten onder gaan. Hun taal niet meer spreken, hun liederen niet meer zingen, hun klederdracht alleen nog voor de gasten dragen en figuranten van hun leven worden.
Ondanks het ongekunstelde verhaal wordt alles heel beeldend beschreven in prachtige zinnen. Het is een filosofische roman met bijzondere vergelijkingen. Zoals de Noordzee vergelijken met een pretpark waarvan de mens denkt dat hij alles kan boeken, zelfs het weer. Maar wat zegt dat over mij? Verwacht ik ook dat alle dingen maakbaar zijn?
Heel knap vind ik ook dat bepaalde bijzondere woorden en dingen terugkomen in het boek, zoals het woord ‘kleumen’ en de gletsjerblauwe steen in een ring. Ze doet het heel subtiel, maar het verbindt en maakt indruk.
Wat me ook verbaasde was hoe goed ze de subtiele verandering van de toerist in de jaren zeventig en de toerist van nu beschreef. In de jaren zeventig waren de toeristen onderdeel van de familie. Ze aten tevreden wat de pot schafte en waren blij met de adviezen tegen zonnebrand of een schaafwond. In deze eeuw voldoen die kamers niet meer, ze zijn erg eenvoudig, er is weinig privacy en er is geen televisie. De toeristen kopen nu eerder een kapiteinswoning voor zichzelf om vakantie te kunnen vieren op het eiland. Ook hier zie je de maakbaarheid in terug, de controle willen hebben. De prachtige zinnen en vergelijkingen blijven dicht bij de belevingswereld van mij als lezer en maken het zeker geen moeilijk boek om te lezen. Er is veel herkenning.
Het is een boek met liefde en heimwee, een boek van zwijgen en vasthouden, kortom een parel van een boek dat ik graag 5 stralende sterren geef. Het is een boek van vroeger en nu dat iedereen moet lezen omdat het heel duidelijk maakt dat je zuinig om moet gaan met onze natuur en onze cultuur
Wilma
Boekencast
Genre: literaire roman
Uitgever: Uitgeverij HarperCollins Holland
ISBN: 9789402712841
Uitvoering: hardcover
Aantal pagina’s: 304 pagina’s
Uitgave: augustus 2023
Hartelijk bedankt uitgeverij HarperCollins Holland voor dit recensie-exemplaar in ruil voor deze eerlijke recensie
