Peter DeWillis is een pseudoniem van Peter van Roermund. Hij is geboren in 1974 en tegenwoordig is hij theater-/filmmaker en maakt hij voorstellingen voor in het theater en op locatie. Daarnaast is hij docent bij diverse theater- en filmopleidingen. Ook is hij actief als talentontwikkelaar en traint hij jongeren die willen gaan studeren aan een kunstvakopleiding. Een aantal jaren geleden besloot hij te gaan oefenen in het schrijven van proza. De boeken van Terra Fabula zijn het resultaat. Momenteel zit hij onder het pseudoniem Gustaaf Glibber in een nieuwe wereld vol avonturen. De Griezel en Co serie is hiervan het resultaat. Hij is benieuwd wanneer de personages uit deze twee werelden bij elkaar op bezoek gaan. Een toekomstig boek cross-over, weer eens iets anders dan een tv-serie cross-over.
Net als bij de vorige twee delen, Het vergeten koninkrijk en Het zilveren labyrint, begint Peter DeWilis dit boek met een humoristisch voorwoord. De humor is wederom door het gehele boek aanwezig en bij tijd en wijle echt geniaal in het boek verwerkt. Met name de manier waarop hij toverspreuken gebruikt om het verhaal kracht bij te zetten blijft zo ontzettend leuk gedaan. Wederom met een grote glimlach deze stukken gelezen. Alhoewel de spiegelspreuk in dit deel, zei het inventief gevonden, toch minder uitpakt. Deze spreuk haalt de vaart uit het verhaal, omdat je daadwerkelijk een spiegel nodig hebt, en met een e-book is dat best lastig. Klein formaat, zelfs met de grootste letterstand is het moeilijk te lezen.
Dit deel begint met hun nieuwe leven. Weer thuis in London is alles anders voor de familie DeWillis. Wetende dat jouw familie afstammelingen zijn van oude en koninklijke magiërs is wel andere koek dan een gemiddelde familiegeschiedenis. Ze ondervinden dan ook enige problemen bij het oppakken van hun leven in de gewone wereld. Magicae onder controle krijgen, en deze tegelijkertijd verborgen moeten houden voor de buitenwereld blijkt erg lastig te zijn, maar zij zijn niet de enige die moeite hebben met de nieuwe situatie. Ook de schrijver worstelt in het begin om het verhaal op gang te krijgen. Alsof hij nog niet precies weet hoe hij een vervolg kan geven aan de vorige twee delen.
Het begin van De vervloekte orakelsteen verloopt dan ook minder soepel, wel wordt eindelijk de leeftijd van Martha en William vermeldt – ze zijn bijna 16 jaar. De eerste hoofdstukken zijn vooral erg humoristisch, maar hoe hij de spanning van de vorige delen gaat toepassen is nog even afwachten. De intriges en avonturen worden uiteindelijk in gang gezet tijdens de opening van de nieuwste expositie in het British Museum. Lord Martin DeWillis, de huidige directeur van dit museum, dacht dat het wel een goed idee zou zijn om een tentoonstelling te creëren waarin de gewone wereld de magische wereld ontmoet. De opening van “Betoveringen der eeuwen” verloopt echter dramatisch. Er wordt een magisch boek gestolen en dit is de opmaat naar een spannend avontuur om wederom het Koninkrijk Terra Fabula te redden van de ondergang.
Om deze queeste te volbrengen moet echter hun verleden gewist worden.
“Ons bestaan – alles is weg – uitgewist, zei hij zacht. Hij stopte de map met nutteloze knipsels terug in zijn tas. Alsof ik er nooit ben geweest. Niemand van ons. We zijn uitgewist.” (Pagina 152). Tijdens het lezen van deze tekst kwam er spontaan een aantal regels van het gedicht Eeuwigheid geschreven door Toon Hermans bij mij op.
“Dacht je dat het grootste leven
Dat hier op aarde heeft geleefd
Ineens totaal is afgeschreven.
Ineens totaal geen nut meer heeft.”
Niet, omdat ze dood zouden zijn, maar vanwege het gevoel dat de schrijver er mee oproept. De toon van de aankomende gebeurtenissen wordt ermee gezet. Een van de sterke punten van Peter DeWillis is zijn filmische manier van schrijven, waardoor passages eerder als scènes beleefd worden dan als geschreven taal. Hij is in staat om emoties over te brengen, bij de lezer te creëren, waardoor het verhaal intenser overkomt. In De vervloekte orakelsteen zorgt dit ervoor dat het langzamere op gang komen van het verhaal gecompenseerd wordt. Het blijft daardoor leuk om te lezen. De fantasie blijft geprikkeld.
Hij is af en toe ook bijna filosofisch in zijn beschrijvingen– Phantasmen! Geesten die geen wil hebben. Ze dolen rond. Hun herinneringen vervagen en wat overblijft is een echo van gedachten en gevoelens.” (Pagina 150), maar bij tijd en wijle is zijn beschrijvende taal iets te veel van het goede, maar dat mag de pret niet drukken De vervloekte orakelsteen blijft een genot om te lezen. Je ziet Martha en William verder groeien, niet alleen in leeftijd, maar ook als personen. Alle personages worden verder uitgediept, en op een leuke manier in de verhaallijn toegepast.
Peter DeWillis heeft in dit deel ook een aantal leuke twists verwerkt, een die erg intrigerend en onverwacht is, waardoor je niet kan wachten op het volgende deel. Kortom met De vervloekte orakelsteen heeft hij opnieuw een heel leuk deel in De boeken van Terra Fabula geschreven. Wel iets minder dan de vorige twee delen, mede door het stroeve begin, het onderbreken van de vaart door de eerdergenoemde spiegelspreuk en de soms overdadige beschrijvingen. De orakelsteen krijgt van mij 3,5*, neigend naar 4*
Lisette
Boekencast
Genre: Fantasy, kinder- en jeugdboeken
Uitgever: Zilverbron
ISBN: 9789463082242
Uitvoering: E-book
Aantal pagina’s: 360
Publicatiedatum: april 2020
Dit recensie-exemplaar hebben wij ontvangen van uitgeverij Zilverbron in ruil voor deze eerlijke recensie.
