Sybren Kalkman (1944) heeft een lange loopbaan als registeraccountant gehad wanneer hij auteur wordt. Hij schrijft in de eenentwintigste eeuw zowel non-fictie, een historische thriller als enkele financiële thrillers.
Hij is vanaf zijn prille puberjaren samen met zijn grote liefde Dini, met wie hij samen twee kinderen krijgt die hem uiteindelijk drie kleinkinderen schenken. Na een beroerte van Dini komt daar enige tijd later de diagnose vasculaire dementie overheen. Vele jaren lang neemt Sybren de rol van mantelzorger op zich en legt hij bovenal zijn vrouw in de watten. Tijdens deze periode plaatst hij de volgende tekst op zijn internetpagina:
“Ik hoop dat ik mijn ervaringen als mantelzorger ooit kan verwerken in een boek. Voor mij is wat me thuis is overkomen spannender dan wat ook, maar hoe breng ik dat over bij de lezer? Het materiaal heb ik in de vorm van uitgebreide dagboeken, maar de vorm ontglipt me. En misschien is het veel te dichtbij”.
In 2022 verscheen Voor altijd mijn liefje. Naast een ontroerend mooie liefdesode aan zijn Dini, biedt dit boek heel veel meer. Het brengt een aangrijpend verslag over het ziekteverloop, geeft tips aan lotgenoten en schenkt een kritische blik op de ouderenzorg in de nabije toekomst.
Een intens droevig liefdesverhaal met een dramatisch einde. En dat is niet de sfeer en boodschap van Sybren als mens. Hij weet ook humor en positiviteit in zijn boek een belangrijke rol te geven. Hij is een druk mens met vele hobby’s en bestuurstaken. Zijn lijfspreuk:
“Als je iets kunt, moet je het ook doen’, geeft aan dat hij een echte doener is.”
Zijn schrijfstijl toont een begenadigd en ervaren verteller, die naast de feiten dicht bij zijn gevoel blijft. Dat maakt dat na een paar bladzijden te hebben gelezen de ogen al vochtig worden en je tijdens het verdere verloop van hun leven, af en toe een korte pauze moet nemen om even op adem te komen. Sybren en Dini zijn na alle jaren samen nog altijd smoorverliefd en dwingen zoveel respect af door de manier waarop ze staande weten te blijven, dat je niet anders kunt dan ze in de armen sluiten en liefhebben.
Het gehele ziekteproces wordt chronologisch beschreven en loopt van de eerste signalen en diagnostiek tot het moment waarop Sybren het onmenselijk zware besluit moet nemen om Dini te laten verhuizen naar een wooncentrum waar ze door professionals wordt begeleid. Sybren hecht veel waarde aan het gebruik van de juiste terminologie. Hij houdt hier in de bijlage van het boek een warm pleidooi voor:
‘Verplegen en verzorgen is heel belangrijk, maar wonen staat voorop.
Ik doe het woord verpleeghuis in de ban.
Vanaf nu is het wooncentrum.
En opnemen wordt verhuizen’.
Los van deze bijlage die bol staat van de bruikbare tips voor zorgvragers (patiënten), gezinsleden, partners en politiek verantwoordelijken, is de persoonlijke openheid waarmee Kalkman zijn verhaal doet het meest imposant.
Het genoemde besluit om Dini elders te laten wonen, is hartverscheurend. Hij wilde haar voor altijd bij zich houden:
‘Ik gooi mijn koningin om als bij het schaken, ben mat, heb verloren’.
Voor altijd mijn liefje biedt troost, geeft veel informatie en raakt je met ieder woord als een mokerslag. Door zijn opleiding en ervaring weet hij zijn boodschap uitstekend over te brengen. Niet omdat hij de wijsheid in pacht heeft, maar omdat hij goudeerlijk en bovenal een liefdevol mens is.
De royalty’s van dit prachtige boek gaan volledig naar zorgprojecten voor mensen met dementie.
⭐️⭐️⭐️⭐️ Dit boek is een tip voor iedereen die meer wil weten over dementie en hoe je hier op een positieve en realistische manier mee kunt omgaan. De diagnose vasculaire dementie is het beginpunt van een lange, hobbelige weg die Sybren en Dini samen afleggen. Het grillige ziekteverloop drukt hen dan weer met de neus op de harde feiten en biedt vervolgens weer even hoop op verbetering of tenminste stagnatie. Alles doen ze samen, totdat het niet langer lukt. Een hartverwarmend en hartverscheurend liefdesverhaal over een veelvoorkomende ziekte waarbij je stukje voor stukje afscheid van elkaar moet nemen. En alleen verder moet.
Persoonlijke songtekst:
‘Moving Oleta was the hardest thing he’d done
The nurses saw an old woman cryin’
But he saw the love of his life
She don’t know where she is
But she knows this isn’t home
Love is a hard, hard road
…
He woke up each morning and drove into town
He stayed all day till her dinner came
Then he took her to a room, leaned on her wheelchair like a walker
Covered her with a quilt she’d made
Only God and a couple of nurses helped the old man shoulder the load
Love is a hard, hard road’
(Reba McEntire – ‘Moving Oleta’)
Peter
Boekencast
Genre: mens en maatschappij
Uitgeverij: De Kring
ISBN: 9789462972469
Uitvoering: paperback
Aantal pagina’s: 256
Verschijningsdatum: oktober 2022
Hartelijke dank aan Uitgeverij De Kring voor het beschikbaar stellen van dit recensie-exemplaar.
