In maart van het jaar 2022 las ik het boek We beginnen bij het einde van Chris Whitaker. Het leverde het boek een vijfsterren recensie op.
Woorden ontbraken om de schoonheid in beeld te brengen. Gelukkig bij mij en niet bij de auteur zelf.
Naast een onvergetelijk verhaal had de schrijfstijl mij het beeld opgeleverd dat Chris Whitaker een zwarte Amerikaanse auteur van rond de zestig jaar zou zijn.
Daar klopte echt helemaal niets van. Chris is een negenenveertig jaar jonge blanke Britse auteur en die misvatting werd mij weer duidelijk toen ik hem googelde. Op de laatste pagina van het boek wordt in het dankwoord iemand bedankt voor de auteursfoto maar die is nergens in het boek te vinden.
Dat is ook het enige hikje in deze uitgave die fenomenaal vertaald is naar het Nederlands door Ineke de Groot. Dat moet gezegd worden.
Het boek is al jaren eerder verschenen (2016) en is nu in het Nederlands gepubliceerd. Dat vind ik schitterend. De boeken van deze auteur verdienen alle aandacht en promotie. Ook wanneer dat jaren later is. In Groot Brittannië lukte dat eerder.
Whitaker werkte tien jaar als handelaar op de Londense beurs voordat dit debuut werd bekroond met de CWA John Creasey New Blood Daggeraward, een prijs voor nieuwkomers in het spannende boekengenre.
De omslag van het boek is visueel volledig in balans met zijn opvolger We beginnen bij het einde. Toen ik dat boek las, wist ik nog niet dat dit letterlijk het geval zou zijn.
Waar gaat het verhaal over?
In het idyllische stadje Tall Oaks wordt de ‘ons-kent-ons’ gemeenschap verbijsterd door de vermissing van de driejarige peuter Harry Monroe.
Terwijl zijn moeder Jess na maanden nog altijd naarstig op zoek blijft naar haar kleine jongen, vindt de rest van het stadje langzaamaan de oude cadans van het normale leven weer terug. Sheriff Jim is echter nog volop bezig met zijn grootste zaak, tot nog toe.
Het plotselinge vertrek van de biologische vader uit Tall Oaks houdt hem bezig. Daarnaast bemerkt Jim dat hij steeds meer gevoelens dan alleen medeleven heeft voor de wanhopige moeder Jess.
Zal Harry worden gevonden?
Sterke verhaallijnen met zeer veel personages die lopende het verhaal steeds meer uitgewerkt worden. In het begin van het boek kun je overdonderd worden met de namen van zo ongeveer alle bewoners van het stadje. En allemaal spelen ze een rol in het verhaal dat na grove schetslijnen, steeds gedetailleerder wordt uitgewerkt.
Het stadje is een dwarsdoorsnede van de maatschappij waardoor diversiteit een extra krachtvol wapen van dit verhaal is. De mentale beperking van een van de personages wordt nergens expliciet en toch doe je deze kennis tijdens het verhaal op. Prachtig is dat.
Los van het feit dat het verhaal zoveel meer te bieden heeft dan sec de vermissing van Harry Monroe, blijf je toch speuren tijdens het lezen. Dat speuren levert een aantal verdachtmakingen op die ook nog eens tot opvolging leiden in het verdere verloop. Zo knap gedaan omdat de signalen onderhuids doorkomen en het er nergens duimendik bovenop ligt.
De enige vraag die na afloop resteert is: Hoe kan iets dat zo slecht is, zo goed voelen?
Een aanrader, dit boek.
⭐️⭐️⭐️⭐️⭐️ Met Nooit meer zoals het was slaat Chris Whitaker zijn tweede homerun in successie. Na het perfecte We beginnen bij het einde, startte ik bij het begin. Zijn debuutroman Nooit meer zoals het was is van een ongekende schoonheid. Niet een boek voor de thrillerliefhebber pur sang maar meer een boek voor de ware liefhebber van het rauwe leven, verpakt in een gestileerd en adembenemend mooi verhaal.
Persoonlijke songtekst:
‘It’s nothing as it seems
All that he needs, it’s home
And all that he sees
Is nothing he believes, it’s home’
(Pearl Jam – ‘Nothing as it seems’)
Peter
Boekencast
Genre: literaire thriller
Uitgeverij: Volt
ISBN: 9789021461694
Uitvoering: paperback
Aantal pagina’s: 336
Verschijningsdatum: augustus 2023
Hartelijke dank aan uitgeverij Volt voor het beschikbaar stellen van dit recensie-exemplaar, in ruil voor deze eerlijke recensie.
