Het boek Mijn vriend Damocles gaat over gezondheid en de bijhorende emoties. Vaak worden mensen geconfronteerd met een kwetsbare, onzekere gezondheid. Dit boek belicht wat dit met een mens kan doen. Hoe leef je met het zwaard van Damocles boven je hoofd? De auteur neemt je mee in haar eigen verhaal met ups en downs, maar brengt ook een aantal interviews met mensen die een onzekere gezondheidssituatie kennen.
Een boek begint met een cover en een titel. Beiden zijn goed gekozen. Gezien het verhalen brengt van mensen die worstelen met een broze gezondheid, kan je volgens mij geen betere titel en tekening bedenken dan een verwijzing naar het zwaard van Damocles. De angst en onzekerheid die boven het hoofd hangt bij iemand met een kwetsbare gezondheid wordt mooi gesymboliseerd. Door er de woorden “mijn vriend” voor te zetten, krijgt de lezer het gevoel dat het boek op zoek zal gaan naar hoe iemand die kwetsbaarheid kan omarmen.
Het is een tweeluik tussen enerzijds het verhaal van de auteur en anderzijds de verhalen van mensen die ze interviewt die zelf ziek zijn en een onzeker toekomstperspectief hebben.
Het aangename aan het boek is dat het niet enkel focust op de ziekte, maar eerder op zoek gaat naar antwoorden hoe je met een ziekte kunt leven. Zo word je bijvoorbeeld aangezet om na te denken hoe iemand zich op het werkveld kan profileren, wat ziek zijn betekent voor je relatie, welke rol de farmaceutische industrie heeft, welke gevolgen het heeft op het al dan niet hebben van een kinderwens,….
Het grootste vraagstuk waar mensen doorheen de verhalen op zoek gaan naar een antwoord is hoe ze kunnen omgaan met de angst. Laat je je leven bepalen door angst voor de ziekte en de evolutie hiervan, of kies je ervoor om ook in het hier en nu te leven en zoveel mogelijk te genieten?
De auteur schrijft haar verhaal doorheen het boek op witte pagina’s. De interviews worden neergeschreven op grijze pagina’s. Voor mij persoonlijk maakt dit het lezen een stuk minder aangenaam en biedt voor mij geen echte meerwaarde. Anderzijds kan ik begrijpen dat de schrijfster zo de interviews in het oog wil laten springen.
Lottie heeft een vlotte schrijfstijl. Daarnaast werkt ze met korte hoofdstukken, veel (sub)titels en aanduiding van tijdsperiodes, waardoor er vaak veel witruimte op een pagina is. Het boek telt 300 pagina’s, maar door bovenstaande lees je het in mum van tijd uit. Ik ben daar wel voorstander van.
De schrijfster beschrijft in dit boek haar zoektocht naar een juiste behandeling voor haar ziektebeeld. Eerst en vooral wil ik een compliment geven voor haar moed om dit neer te pennen. Het is niet evident om zo open te zijn daarover. Voor mij persoonlijk kon haar verhaal in minder pagina’s verteld worden. De auteur heeft besloten om alles volgens tijdslijn te vertellen, met soms per maand een omschrijving van de gebeurtenissen. Ik had het gevoel dat doordat de gebruikte tijdsperiodes te dicht bij elkaar lagen er vaak niets nieuws verteld werd.
Ik geef Mijn vriend Damocles 3 sterren. De sterren worden verdiend door de cover, de titel en de vlotte schrijfstijl van de schrijfster.
Ellen Claeys
Boekencast
Genre: non-fictie
Uitgever: Lottie van Starkenburg
ISBN: 9789083070520
Uitvoering: paperback
Aantal pagina’s: 300
Uitgave: 14/11/2023
Met dank aan Lottie van Starkenburg voor dit recensie-exemplaar.
