In Iris wordt in een ondiep graf in het bos het lichaam gevonden van een NAVO-kolonel. Rond zijn hals hangt een vreemd juweel. Voor commissaris Liese Meerhout, pas gepromoveerd bij de moordbrigade, wordt dit haar vuurdoop. Ze bijt zich vast in de zaak, maar al snel merkt ze dat de macho’s van het team haar liever zien falen. Alsof dat nog niet genoeg is, staat ook haar relatie onder zware druk. Wanneer kort daarna een tweede lijk van een louche autohandelaar met hetzelfde mysterieuze juweel en een witte bloem tussen de handen opduikt, komt Liese terecht in een web van geheimen, macht en intriges dat veel groter blijkt dan gedacht.
Dit boek is een vernieuwde versie van Iris was haar naam, dat jaren geleden verscheen. Coppers heeft het verhaal in een nieuw jasje gestoken, met een frisse titel, een moderne cover en een hernieuwde energie. De herwerking brengt het verhaal dichter bij zijn huidige oeuvre, waarin psychologische diepgang en realisme een steeds belangrijkere rol spelen.
Toni Coppers weet me opnieuw te overtuigen met zijn herkenbare en meeslepende schrijfstijl. Hij schrijft heel vlot, menselijk en met veel gevoel voor detail. Je wordt onmiddellijk meegezogen in het verhaal. De korte hoofdstukken zorgen voor een aangenaam tempo, waardoor je steeds verder wil lezen. De spanning wordt geleidelijk aan opgebouwd, er zijn veel verrassingselementen en het is wachten tot op het einde om te weten hoe de zaak juist in elkaar zit.
De titel Iris heeft bovendien een dubbele betekenis, die pas gaandeweg duidelijk wordt. Zonder te veel te verklappen kan ik wel zeggen dat het woord niet alleen verwijst naar de bloem, die ook op de cover staat afgebeeld, maar ook symbool staat voor iets dat diep verweven zit in de kern van het verhaal. Het is een subtiel gekozen titel die, eenmaal je de betekenis begrijpt, nog lang blijft nazinderen. Zowel de cover als de titel van de heruitgave hebben een veel strakkere en hedendaagsere vormgeving in vergelijking met de oorspronkelijke versie. Het past nu volledig bij de stijl van de meest recente boeken van Toni, die allemaal eenzelfde sobere maar krachtige uitstraling hebben.
Iris (was haar naam) is het vierde boek uit de Liese Meerhout reeks. Toni weet heel goed hoe hij haar moet neerzetten. Ze is een sterke, intelligente vrouw die zich staande probeert te houden in een mannenwereld vol vooroordelen en machogedrag. Ze is vastberaden en rechtlijnig, maar tegelijk ook kwetsbaar en menselijk. Coppers schetst haar met veel empathie en laat zien hoe ze worstelt met onzekerheden, een wankelende relatie en de druk van haar nieuwe functie.
Daarnaast gaf Toni tijdens een interview aan dat Liese deel uitmaakt van zijn gezin. Wanneer ze gaan winkelen of op uitstap gaan, wordt er regelmatig gezegd ‘dat zou iets voor Lieze zijn’. Hij kent haar dan ook als geen ander. Ook de nevenpersonages krijgen voldoende aandacht: collega’s met hun eigen kleine kantjes, een partner die haar niet altijd begrijpt en slachtoffers die, ondanks hun korte aanwezigheid in het verhaal, toch een gezicht krijgen. Dat zorgt ervoor dat het geheel geloofwaardig en levensecht aanvoelt.
Afsluitend kan ik zeggen dat Iris een spannende en menselijke thriller is, gedragen door een sterk hoofdpersonage en een plot die van begin tot eind blijft boeien. Het is een verfrissende herwerking van een eerder verhaal, dat nu helemaal thuishoort in zijn hedendaagse oeuvre. Van mij krijgt Iris welverdiend 5 sterren.
Ellen Claeys
Boekencast
Genre: Thrillers en spanning
Uitgever: Borgerhoff & Lamberigts
ISBN: 9789493428805
Uitvoering: Paperback
Aantal pagina’s: 320
Uitgave: augustus 2025
Dit recensie-exemplaar heb ik ontvangen van uitgeverij Borgerhoff & Lamberigts in ruil voor deze eerlijke recensie.
