
Larie Levenslust is het pseudoniem van Frans Roos. Hij is dichter, schrijver en oud-archivaris. Levenslust schreef een poëziebundel over petanque, C’est seulement une partie… (2006). In 2017 verscheen het vervolg hierop, La vie en rose petanque. Verder schreef hij in 2021 een autobiografisch verhaal getiteld Te zoet, een prooi voor de bijen. Dit verhaal speelt zich af in Den Haag. Cha cha cha, wat zullen we dichten? is zijn nieuwste creatie. In deze poëziebundel blikt Larie Levenslust via gedichten terug op zijn leven en dit met een vleugje nostalgie en een portie fantasie.
De cover van Cha cha cha, wat zullen we dichten? is donkerroze, versierd met een mengelmoes van muzieknoten en – sleutels. Een muzikale achtergrond met op de voorgrond, als zwarte schimmen, een man en een vrouw die zich aan een dans wagen. De cha cha cha? De letters van de titel lichten op in warm geel. De ondertitel belooft een verwarrende rit: Poëzie in een verwarde wereld.
Toen ik mijn boekenpost openmaakte, haalde ik er een dun, klein boekje uit dat fijn in de hand ligt. Wanneer ik het opende ontdekte ik een inhoudsopgave waarin alle gedichten met bijpassend paginanummer vermeld staan. Ik was benieuwd!
Elk gedicht beslaat 1, soms meerdere pagina’s, is uitgevoerd in een klein lettertype en wordt voorafgegaan door een titel, groot en vetgedrukt.
Larie Levenslust hanteert verschillende vormen in zijn gedichten. Soms op rijm, dan weer eerder verhalend. Hij laat de woorden rollen, dansen, bewegen tot aan het laatste leesteken, in een aangename cadans. Bij elke tekst anders en toch ook weer niet. Levenslust heeft een beeldende schrijfstijl doorspekt met metaforen, fantasie en personificaties. Geen uitschieters, geen hoogdravende emoties. De feiten, doorspekt met fantasie. Mijmerend over wat eens was, is en zal zijn. “De tijd heeft de tijd.” En dit alles vanuit het ik-perspectief.
De eerlijkheid gebiedt me om te vertellen dat dit de eerste poëziebundel is die ik lees en recenseer. Zou het me lukken om de teksten te begrijpen? Is poëzie niet iets moeilijks dat slechts voor een enkeling is weggelegd? Een niche? Met een klein hartje ben ik eraan begonnen. En…waw! Ik vind het fantastisch. Cha cha cha, wat zullen we dichten? was voor mij een zeer aangename eerste kennismaking, heel laagdrempelig. Larie Levenslust heeft mij alvast weten te overtuigen om poëzie een kans te geven. De teksten lokten herkenning uit en streelden mijn hart en mijn lachspieren, stimuleerden mijn denken en voelen. Teksten die prachtig zijn in al zijn eenvoud en die tegelijkertijd heel veelzeggend zijn. Door gebruik te maken van thema’s als vriendschap, liefde, familie, romantiek, jezelf zijn, niet (ver)oordelen…weet de schrijver iedereen te raken.
Ik werd zo enthousiast van de mooie teksten, dat ik niet anders kon dan ze delen met iemand. Dus ik ben ze beginnen voorlezen aan mijn man. We hebben samen genoten en smulden van de woorden. Het was als een chocolaatje bij onze koffie.
Bij enkele gedichten struikelde ik even, geraakte ik de weg kwijt. Die horde moest ik een paar keer nemen om erover te geraken. Een leerschool.
Ook al is het boekje dun, je leest het niet van voor naar achter in 1 keer uit. Je moet je tijd nemen, af en toe eentje, niet gulzig zijn, rustig genieten. En dat heb ik zeker gedaan! Levenslust heeft ervoor gezorgd dat deze recensent zich vanaf nu wat vaker aan een poëziebundel zal wagen. En daarom krijgt Cha cha cha, wat zullen we dichten? van mij 4 dansende sterren.
Ellen Boutsen
Boekencast
Genre: poëzie
Uitgever: Palmslag
ISBN: 9789493343696
Uitvoering: hardcover
Aantal pagina’s: 62
Uitgave: november 2024
Met dank aan uitgeverij Palmslag voor dit recensie-exemplaar in ruil voor een eerlijke recensie.