Gothic novels vermengen romantiek, horror en mysterie. In de Nederlandse literatuur zijn er niet al te veel boeken in dit genre terug te vinden. Wat ik bijzonder jammer vind gezien dit toch één van mijn favoriete stijlen is. Gelukkig hebben we in Vlaanderen K.R. Valgaeren. Een auteur met een sublieme pen die bovendien al heel wat gothic novels op zijn naam staan heeft. Op vraag van zijn lezers werd nu zijn eerdere werk opnieuw uitgebracht in een herzien uitgave, naast De Ziener is Bloedlijn hier één van.
Ergens in Turnhout wordt een tienermeisje op een bijzondere wijze gered door een anonieme man. Dit terwijl David Mayfair zijn jeugdliefde Sterre, probeert te redden van Valeth, zijn schepper. Maar dan wordt Sterre aangesproken door één van haar collega’s op school en krijgt ze van hem een mysterieus document. Bovendien heeft ze ook een paar geheimen, ze wil niet dat men weet wie ze echt is. In het verleden was zij de oorzaak van wel enkele zeer bizarre incidenten. En dan is er nog het Jachthuis in de bossen van Turnhout, met zijn Echelkuil. De geruchten doen de ronde dat het er spookt… Waarom krijgt Sterre een uitnodiging om zich er naartoe te begeven?
Dit is één van die boeken die je best begint te lezen zonder al te veel over de inhoud te weten. Zo zal het verhaal je meenemen op reis naar een wereld vol van vampiers, Zieners, oude legendes en mysteries. Je komt van de ene verrassing in de andere. Het boek heeft veel onverwachte wendingen en zorgt voor een ongekende spanning. De manier waarop K.R. Valgaeren er telkens in slaagt om bestaande monumenten, huizen, kastelen, … waar er geruchten rond hangen centraal te stellen in zijn boeken is ingenieus. Deze keer staat het jachthuis van de familie Misonne, in de bossen van Oud-Turnhout centraal. In de 19de eeuw zou een zekere dokter Smagghe er echels (bloedzuigers) hebben gekweekt in enorme vijvers. Tegenwoordig zou het er volgens de lokale bevolking nog steeds spoken. Zelfs VRT heeft er in augustus 2021 een aflevering van Mysterie ontrafeld aan gewijd. Het verhaal begint dan ook met een korte inleiding waarin de geschiedenis van het jachthuis kort toegelicht wordt en op de cover staat er een mistige foto van het imposante jachthuis met zijn bijzondere bouwstijl.
De pen van Valgaeren is gespekt met heel wat beeldspraak. Bovendien brengt hij de rijkdom van Nederlandse taal op een sublieme tot leven. In Bloedlijn maakt de auteur via dagboekfragmenten, geschreven door zijn hoofdpersonages, gebruik van verschillende perspectieven, waardoor hij veel diepgang creëert. Bovenal beviel zijn soms wel sarcastische humor, die soms wat verstopt zat, mij het beste.
In een nawoord krijgt de lezer wat meer toelichting over het einde. Aanvankelijk had Bloedlijn in de eerste editie een open einde, wat volgens mij meer past bij de stijl van deze auteur. Nu is het wat zeemzoeterig, romantisch, en een ietsje voorspelbaar. Het voelt als geforceerd, alsof de auteur met wat tegenzin een open einde wijzigde in een gesloten.
Momenteel wacht ik vol spanning op nieuw werk van K.R. Valgaeren, komt er nog een vervolg op Blackwell of komt er een volledig nieuw verhaal aan, met de introductie van nieuwe interessante personages? Deze auteur blijft mijn nr.1, 4.5 dik verdiende sterren.
Silke
Boekencast
Genre: gothic novel
Uitgever: Houtekiet
ISBN: 9789070876005
Uitvoering: paperback
Aantal pagina’s: 398
Uitgave: oktober 2022
Met dank aan uitgeverij Houtekiet voor dit recensie-exemplaar.
